Op een avond in het heelal

Vanavond heb ik het fenomeen Spinvis ervaren. Het is caberet, het is Shakesperiaans, het is film noir. Het gaat boven je verstand. De weemoedige poldercollagepop van Spinvis gaf de nacht nieuwe kleuren. Niks pretentieuze teksten, maar rauwe, onNederlandse poëzie. Soms hartstochtelijk, dan weer tragi-komisch, maar altijd duister. En vooral: magisch. Het was Theo van Gogh die Erik de Jong wat 'bescheiden' de spotlights heeft ingeschreven in zijn Metro-column (April 2002). Hij associeerde de eigenzinnige sample-'googleaar' met Robert Wyatt, ooit de drummer van The Soft Machine. Dit vanwege de snijdende zang en de zweefkoortjes, vermoed ik, die – in het geval van Spinvis – ‘Op een avond in het heelal', ‘Herfst in Nieuwegein’, of 'De tuinen van Mexico' heten. Maar ook vanwege de Rimbaudiaanse taaltovenarij waarin het DNA van onze tijd verborgen zit;

De stad staat in brand

ik hoor het alarm

ik tel de echo's in het trappenhuis...

De recensie van Spinvis nieuwste geluidsdrager 'Goochelaars en geesten' op 8weekly
of lees die van NU.NL. (allen lovend)

Schande!

Viva la France!

In een petitie in de Franse krant Libération, eist een groep Franse intellectuelen, en filosofen dat Ayaan Hirsi Ali het Franse ereburgerschap krijgt en dat Sarkozy haar bescherming biedt. De noodkreet is getekend door Alain Finkielkraut, André Glucksmann, Luc Ferry en Bernard-Henri Lévy, allen invloedrijke denkers. 'Europa was de wieg van de traditie van de Verlichting,' stelde Ferry vast, 'en die waarden moeten de vrijheid van meningsuiting waarborgen.' Geheel terecht hekelen zij de laffe houding van onze overheid die niet langer gerant willen staan voor Ayaan's veiligheid. De Poolse oud-minister van Defensie noemde Nederland 'een schande voor Europa' Ook ik schaam me er inmiddels voor Nederlander te zijn. Het relativistische en multi-etnisch denken van onze linkse socialisten drijft me tot waanzin. Je kunt er gif op innemen dat er nog meer internationale intellectuelen een vuist voor haar zullen ballen. Onze 'vrijdenkers' zijn blijkbaar te schatplichtig aan linkse geldspugers. Want er wordt gezwegen alsof de vlag van de Sharia al op de Dam wappert.

Ik hoop het niet, maar het zal mij niets verbazen als Ayaan binnenkort iets overkomt. Voor de Linkse kerk is Ayaan, net als Fortuyn, en van Gogh simpelweg 'a pain in the ass'. Te moeilijk, te radicaal. Vooral als ze gelijk krijgt. Zoals nu. Van zoiemand wil men af als van een tumor. A'dam West, Den Haag en Utrecht branden, maar onze door linkse denkbeelden verzengde media reppen er niet over. Nee, in plaats daarvan gaat socialistisch en Christelijk Den Haag over tot de orde van de dag. 'Niet meer roken in de kroeg, geen seksuitingen meer in de openbare ruimte.' Van die geluiden die we sinds de vroege jaren 50 niet meer gehoord hebben, zeg maar.

Een tijdje terug ontmoette ik tijdens een reis door Frankrijk een studente politicologie. Onomwonden legde ze me uit dat de situatie in ons land haar aan Parijs 2005 herinnerde, en de situaties in ons land als donkere omens voor de toekomst zag. La Parisienne had oprecht met me te doen.

Gelukkig had ze een kamer voor me.

Songfacts.com

1 van mijn lievelings-sites is songfacts.com De muziekanalysten achter deze database houden zich 24/7 bezig met het ontleden en verklaren van (obscure) popliedjes. De verhalen achter de totstandkoming van de composities, de autobiografische elementen, de zelfverklaarde filosofieën & esoterische wetenschappen, geven de muziek direkt meerwaarde. Het kan niet op. Voor een muziekjunk als ik; een paradijselijke bezigheid. Zinniger dan menige politieke- of economische analyse. De reacties van de bezoekers zijn helemaal om je vingers bij af te likken. Ze zijn doorspekt met krankzinnige weetjes, urban legends, en geheime informatie. Lotgenoten ik koester u! Jullie leiden vast een utopisch bestaan.

VICTIMS van CULTURE CLUB (1983) 1 van mijn (vele) persoonlijke bijdrage(n) aan songfacts.com.

Born to run

Mijn hartslag en bloeddruk zijn fors hoger.

Samen met enkele geestverwanten; een interactieve wijnenthousiast, een muzikant (drummer) en een andere anti-deejay - hebben wij ons, als soldaten in loopgraven, ingegraven in onze thuisbioscoop. Over tien minuten zullen we de docu "Born to Run" ondergaan. 'The greatest rock 'n roll record ever,' als we Peter Gabriel moeten geloven. Een vriendin wist me te vertellen dat Springsteen de plaat in hoogst eigen persoon bij Elvis is gaan aanbieden. Hij kroop over de beschuttingen op diens Graceland, en belde aan. Na een tijdje opende Elvis' butler de deur. Elvis zelf was er niet. En wat Springsteen ook ondernam; de butler weigerde te geloven dat hij een rijzende ster was. Teleurgesteld keerde hij huiswaarts. Achteraf heeft Elvis hem nooit laten weten wat hij van zijn plaat gevonden heeft. Megalomaan als wij zijn - zullen we minder kinderachtig reageren.
Later meer...
Springsteen in Nederland? Binnenkort.

Droomproject

De afgelopen dagen ben ik (opnieuw) diep onder de indruk geraakt van het droomproject van Chris Keulemans De Amerikaan die ik nooit geweest ben. Een panoramische, meeslepende roman over de schoonheid van parkeerplaatsen, de trouw aan vrienden die zomaar verdwijnen, de nichterige sneer van Johnny Thunders en de dronkemanswals van Pearl Jam, heimwee zonder vaderland en het luik naar de schaduwwereld van het communisme. Tevens is De Amerikaan die ik nooit was een hommage aan een platenruiter, luisterend naar de naam David Holden.

Keulemans maakte in verschillende media een vierluik; naast de roman een radiodocumentaire, dvd, en een website (www.deamerikaan.nl) die vooral de popmuziek uit dezelfde periode (1961-1995) erbij betrekt. Opvallend dat Keulemans, in navolging van bijvoorbeeld Rob Stenders, ervan uitgaat dat de popmuziek na 1995 - algemeen beschouwd - niet interessant genoeg meer is. (Bestudeer de Kink 1212 maar eens om het tegendeel te ervaren) Het gaat in het boek om beelden, maar om andere dan met stemmen of afbeeldingen - dat maakt de roman speciaal.

Boeken waarin popmuziek de toon aangeeft, mogen altijd op mijn belangstelling rekenen. Surf eens naar deze virtuele route 66 en laat je gedachten achter, dat verdient dit.

Traagschrijver

De traagschrijver, dat ben ik. Waar collega's om de twee - of zelfs om het jaar een roman publiceren, heb ik minimaal een half decennium nodig om tot resultaat te geraken. De reden hiervoor is dat er de afgelopen jaren nogal wat is gebeurd in mijn leven (goed voor een roman of twee, drie plus anderhalf script, dat wel!) en ik me eerst verder wil ontwikkelen als schrijver voordat ik 'zomaar' iets release. De verwachte verschijningsdata zijn dan ook 2008 en 2009. Zo lang nog? Denk je wellicht. Ja. Zo lang nog. (Lang is relatief) Afleiding is voor een schrijver funest. Het is een van de redenen waarom het prachtproject SOE ter ziele gaat. Een subliem idee dat niet haalbaar bleek te zijn wegens improductiviteit van (sommige) medewerkers.

Het typoscript van mijn tweede roman is klaar om naar de uitgever te gaan. Momenteel ben ik begonnen met de aantekeningen voor een derde roman en een filmscript. Updates volgen.

Groet,

Erick Overveen

Muze-val

In gedachten zie ik haar op de filmposter van 'Maansverduistering' staan: haar gezicht rustend in de schaal van een halfgeopende, verduisterde maan met daarachter de verschillende fases van de maan die zij in haar rol als India verpersoonlijkt. Een schrijver heeft zo zijn eisen (zucht...) Tara Elders; zij was de muze van Theo van Gogh en blijft de eigenzinnigste verschijning binnen de Neerlandse cinema; puur, traag en duister. Als een Sfinx.

Wie haar denkt te kunnen doorgronden begaat dezelfde fout als Oidipoes. Deze had weliswaar het enigma van de Sfinx weten op te lossen, maar niet het raadsel dat de Sfinx zelf was; het ondoorgrondelijke vrouwelijke. Tara Elders is een muzeval.

Tara rookt (The Stratosphere Girl)

Tara in Terstall's laatste meesterwerk SEXtet.

Interview met Eddy Terstall op 8weekly.