Webradio in Amerika met ondergang bedreigd

Nu de Copyright Royalty Board de vergoedingen voor muziek via internet in de US flink heeft verhoogd, worden de populairste internetstations Pandora en Last FM naar de rand van de afgrond gedreven, om nog maar te zwijgen over de 'kleinere' webstations.

Vanaf 2010 moeten ze voor ieder gedraaid muzieknummer namelijk ruim het dubbele (0,19 in plaats van 0,08 dollarcent) betalen, en bovendien wordt er een naheffing op de rechten gehanteerd die terugvoert tot 1 januari 2006 (!) De gepersonaliseerde muziekdienst Pandora schrijft in een e-mail aan alle gebruikers zelfs dat dit wel eens het einde van een fenomeen zou kunnen zijn. Pandora-oprichter Tim Westergren spreekt zelfs van "de vernietiging van een positieve 'grassroots movement' die door de muziekwereld gaat". Spierballentaal. Ik bedoel, dat zou ik ook roepen. Maar het blijft een pijnlijk feit dat webstations op deze manier veel meer geld gaat kosten - met de vraag of ze dat rendabel kunnen krijgen. Een deal met de muziekindustrie kan tot een win-win situatie leiden, maar dat moet die laatste ook wel inzien.

Amerikaanse platenmaatschappijen staan volgens de webradiomakers aan de basis van het besluit. Pandora zag dit al aankomen en wilde de schade vooraf beperken. De muziekdienst meldt op haar site namelijk dat aanmelden alleen voor inwoners van de VS mogelijk is - maar dat is eenvoudig te omzeilen door het opzoeken en invullen van een bestaande Amerikaanse postcode (zie artikel hieronder). Ook het Britse Last.fm maakt zich zorgen. Het populaire station heeft intussen 15 miljoen gebruikers wereldwijd, waarvan veel in de VS. In Groot-Brittannië zelf is de zogeheten Phonographic Performance Ltd (PPL) verantwoordelijk voor de vergoeding die webradio's moeten betalen voor het draaien van muzieknummers. Ook zij gaat waarschijnlijk de tarieven verhogen. Dit zou wel eens de ondergang van het e-radio gebeuren kunnen zijn.

TOEVOEGING

Inmiddels (zomer 2007) heeft deze nieuwe, strenge Amerikaanse regelgeving voor internetradiostation heeft zijn eerste slachtoffer geëist: het bovengenoemde populaire Pandora streamt vanaf vorige week geen muziek meer naar gebruikers die zich buiten Amerika bevinden. In een mailtje van Pandora-oprichter Tim Westergren wordt uitgelegd dat de nieuwe strenge licentieregels het verbieden dat niet-Amerikaanse luisteraars vanaf vandaag luisteren naar de Pandora-streams, tenzij Pandora per land contracten afsluit en auteursrechtorganisaties gaat betalen. Deze beslissing is een moeilijke voor Pandora, dat ook buiten Amerika enorm populair is. De verwachting is dat ook concurrent Last.FM op termijn zijn deuren zal sluiten voor niet-Amerikaanse bezoekers.

Lees meer op mijn pas geopende site http://www.virtualradio.blogspot.com/ of op http://www.pieterjanssen.web-log.nl/

Maansverduistering, the sequel?

Maansverduistering, Scènes uit het leven van de laatste deejay krijgt een vervolg. Nee, nee, nee! Het is niet wat je denkt. Het wordt een soort kaleidoscopische weerspiegeling van het huidige radiolandschap in de vorm van interviews, columns, en (pop)essays. Maar niet te vroeg gejuicht; het boekje zal pas in november volgend jaar in de schappen liggen. Exact vijf jaar na de release het oorspronkelijke boek.

Playa Haterz

Biggie was the one! Toen al! Als hij rapte, was het bijna alsof hij zong.." verzucht David J. in Maansverduistering nogal ontsteld. Mijn alter ego krijgt bijval in cyberspace waar Christopher George Latore Wallace massaal geëerd wordt als de outperformer van de straatpoëzie.

Met name op de site www.songfacts.com, waar ene Matt uit Millbrae eenzaam verzucht:
"I always said that rap died when Biggie died. That doesn't mean he was the only good rapper, but by that time, he was gone, Tupac was gone, Dre had already released The Chronic, and rap was beginning to descend into what it is today...absolute garbage." En zo is het.

Playa Haterz van het album Life after death (1997) dat ironisch genoeg 2 weken verscheen nadat hij uit het leven gerukt werd, en nog altijd het best verkochte rapalbum ooit is.

Gevaar

Slechts weinigen begrijpen wat het schrijven van een roman voor gevaar met zich meebrengt. Ik doel hier niet op het klassieke idee dat de novellist de realiteit uit het oog zou kunnen verliezen, maar op het metafysische principe dat het scheppingsproces een ongelofelijk crescendo aan energie (beelden, gevoelens) teweeg brengt. Voordat je het beseft, zit je je aan een eindeloze (zelf)bevestiging te werken, en roep je op papier een wereld tot leven die je in je alledaagse realiteit liever vermeden had. De gevolgen kunnen uiteen lopen van laconiek toeval tot claustrofobische nachtmerries. Ik ken collega's die zichzelf zo intens met hun personages identificeerden dat ze in hun alledaagse leven fictieve evenknieeën tegen het vage lijf begonnen te lopen. Een bevriende, vrouwelijke schrijfster ontmoette zelfs de liefde van haar leven die ze - een paar dagen daarvoor - nog haar ongeboren roman had binnengeloodst. Op zo'n moment besef je weer hoe krachtig het menselijk bewustzijn is. Waarom ik erover blog? Omdat ik zelf aan den lijven ondervonden heb hoe mijn tweede roman (werktitel: "Ondergangsgelovigen") met me op de loop is gegaan en me op het kruispunt van de fantasie en de realiteit genadeloos de pas heeft afgesneden. Het is me niet in mijn spreekwoordelijke koude kleren gaan zitten. Zelden heeft een verhaal me zo mentaal uitgeput. Zo erg dat ik zelfs overweeg te stoppen met schrijven. Ik ben dan ook opgelucht dat ik deze maand de laatste hand aan mijn typoscript leg. Desalniettemin/ desalnietteplus zal het zeker tot volgend jaar duren eer "Ondergangsgelovigen" zijn weg naar de schappen zal vinden en de rust in mijn leven zal wederkeren.