Het schaep met de vijf poten

Amsterdam is het mooist in de herfst. Als de felgekleurde bladeren om je heen stuiven als confetti, en de hartslag van regendruppels tegen je brilglazen tikt. Dan is de stad een lichtbundel van boven tot beneden en toch is daar die duisternis, dat half schemer dat mensen, straten, en winkels op lijkt te zuigen en alle kleuren verjaagt. Wat over blijft is die donkere, sombere December - stad. Een wandeling over de Zeedijk geeft me het gevoel dat ik in zevenmijlslaarzen door de tijd loop. Ergens tussen deze nevels bevinden zich de kroegen waar ik met mijn collega dj's van Octaaf ruzies wegzoop en lelijke vrouwen versierde. In de verte lonkt het koude studentenkamertje waar ik na de dood van mijn vader ging wonen, vlakbij de wallen, tussen de rode, groene en blauwe sneeuw. Uit de kroegen eromheen schalde accordeon muziek, de prachtige musette. Flarden van schlagers en nerveuze barpraat vervlogen in de kou en er werd gezongen alsof het leven nooit ophield: "We benne op de wereld om mekaar, om mekaar, om mekaar, te hellepuh niet waar?"

Meer Amsterdam pur sang? Klik hier: http://http://tschaepmetdevijfpooten.kro.nl/liedjes.aspx