Sunday, December 30, 2007

De verlokkelijke 21 2007

Iedereen een gezonde jaarwisseling gewenst! Hier alvast een voorproefje van mijn verlokkelijke 2007. Update volgt.

1 Clearly - Anthony Hamilton

Een klassieke kwestie van 'de juiste tijd, juiste moment' Als ik die donderdagavond niet Free Record Shop was binnengelopen, had ik 'm domweg nooit gekend. Een fenomeen in Amerika deze Hamilton, en hier in Nederland - zoals zovaak - volstrekt anoniem. De verpersoonlijking van neo-soul, zal ik maar zeggen. Dat begrijpen (de meeste) Nederlanders niet. Helaas.


2 Reader takes a stand - Johan


Verrassend mooie single van hun nieuwste album. Johan herinnert aan Deus maar behoudt een volstrekt eigen identiteit. Veel te ondergewaardeerd in eigen land. Zonde. KOPEN dus.


3 Bar a thym - Kerry Chandler

Deep house anno 2007 waar ik op stuitte toen ik door een achteraf platenzaakje in Parijs liep. Dezelfde avond hoorde ik 'm al overal in de stad. Twee weken later had Chandler heel 'clubbing Europe' aan z'n voeten liggen. Heerlijk eigenzinnige club dat zijn gelijke niet kent. Beste dansplaat sinds Blue Six' Music and wine. Mee eens? En wat de titel betreft? Wellicht is Chandler's verklaring op z'n plaats;

"This title, Bar A Thym, probably deserves an explanation. It's a nice tribute to the city of Toulon (France) and it's Sunslice house music festival. 3 years in a row, from 2002 to 2004, Kerri was there, with some of his friends. Bar A Thym is bar where some afters took place, with a real party atmosphere. One night, you could find at the Bar A Thym the likes of Kerri Chandler, DJ Deep, Blaze (Kevin Hedge & Josh Milan), Jovonn & Dennis Ferrer ..."

4 Fa Fa Fa - Datarock
5 D.A.N.C.E. - Justice


6 Stronger - Kayne West

7 Get Down - Groove Armada
8 Take me back to your house - Basement Jaxx

9 Grace Kelly - Mika
10 Pretender - Foo Fighters

11 The Salmon Dance - The Chemical Brothers
12 Icky Thump - White Stripes
13 Can't forget about you - N.A.S.

14 If this ain't love (don't know what is) - Nicole Wellis & The Soul Investigators


15 You know I'm no good - Amy Winehouse feat. Ghostface
16 Love's not a competition - Kaiser Chiefs
17 Golden Skans - Klaxons
18 Worried about Ray - The Hoosiers
19 Europa - Agoria
20 Dan leef ik toch nog een keer - Acda & de Munnik
21 You're my medicine - Gare du Nord featuring Marvin Gaye

Thursday, December 13, 2007

Pratende hoofden



Gehypnotiseerd door de subtiele macht van de tv lig ik voor pampus op de divan. Ik heb televisie altijd verafschuwd. Het machtsmedium van onze fluwelen dictatuur is immers gevaarlijker dan we denken. De snel afwisselende beelden transformeren ons tot labaratoriumratten, die geen enkele actie meer ondernemen of oorspronkelijke visies ontwikkelen. Maar aangezien ik een kater onder de leden heb, heb ik geen keuze (vind ik, gemakshalve, even)


Zappend in de rondte stuit ik op een documentaire over de Verschrikkelijke Sneeuwman op Discovery Channel. Vervolgens wordt mijn aandacht geclaimd door de clip "Hands" van de band Interpol (mooi) en dan door CNN's paradepaardje Larry King Scarlett Johansson aan de tand voelt. De actrice die o.a. in het sterk sferische film Lost in Translation van Sofia Coppola speelde, bezit niet alleen de aantrekkingskracht van een planetoïde maar is bovenal gezegend met een bovenmatig intellect. Tot mijn verbazing maakt ze bekend dat ze net de eerste hand heeft gelegd aan haar typoscript. Johansson componeert dus een roman. Ze heeft hem vast eerder af dan ik, die roman. De traagschrijver in mij krijgt toch nooit een woord op papier. En als het al lukt oogt het kleurloos, dat woord.

Tijdens de reclame van de nieuwe Nissan zap ik naar RTL 4 waar Sylvana Simons, of all people, op gekunselde wijze een boekprogramma presenteert – het is weer Kluun, van Rooyen en Noort wat de klok slaat. Afschuwelijk. Na Hier is ... Adriaan van Dis ... en Zeeman met Boeken is er hier in Nederland geen fatsoenlijk tv programma over literatuur meer geweest. De angst voor pratende hoofden bestaat! Als je ziet hoe in Engeland op het scherpst van de snede over de Booker Prize wordt gedisussieerd, denk ik wel eens bedroefd; ‘waarom kunnen wij niet zulke spannende televisie over literatuur maken?’ Uitzonderingen daargelaten, Grunberg steekt er met vlag en wimpel bovenuit. Om met het enfant terrible zelve te spreken: ‘hoe minder kijkcijfers hoe beter. Lage kwantiteit geeft hoge kwaliteit.’ Elitair wellicht. Maar waarom niet? Liever drie uur een goed diepgravend interview met man/vrouw die zinnige zaken meldt, je inspireert, discussie oproept, dan hersenverwekende al dan niet plastische, politiek gekleurde nonsense. Anno 2007 moeten we hoognodig af van democratie in de kunst. Switchend naar Nederland 3, stuit ik op ex - caberatier Hans Teeeuwen. Opvallend zijn de abrupte overgangen tussen zijn sketches. Thema’s als seks en geweld neigen bij hem naar het absurde. Bij Teeuwen worden de uren gevuld door een palet van wild pianospel, sprookjesachtige vertellingen, typetjes; losers, idioten, zich onderscheidend door hun tics en waanzinnige wereldvisie. De beste vriend van v. G. laat het publiek hier vanavond uit zijn hand eten. In tijden als deze; van dramatische omwenteling - zie je vaak dat het archetype van de clown zich constelleert en overal een snel, toenemende populariteit geniet. Caberatiers, satirici, deejays, goochelaars, bieden ons vluchtig escapisme in een systeem dat zijn grens bereikt heeft.

Saturday, December 08, 2007

Lijstenbrei: KX' Langspeellijst & Freak 55

KX Radio's broadcasting DE LANGSPEELLIJST 2007 waarin alle albums tussen 1963 en volgend jaar belicht worden. Een vorm van muzikale (her)opvoeding die zijn gelijke niet kent. Het initiatief is een lichtbaken in de aanzwellende duisternis van doodgeverfde lijstjes als de Radio 2 top 2000, de top 4000 enz, enz. en fungeert als een collectieve databank voor muzieknerds. Anders gezegd: mensen die openstaan voor de bredere popmuziek.

Is het dan helemaal Ho- hosana in den Hoge, dat KX? Nee, dat toch niet. Hier en daar valt namelijk wel enig dj-snobisme waar te nemen. Als ik nog een deejay hoor die tijdens het draaien van een Steely Dan plaat een grap over Fred Siebelink maakt, stuur ik een protestmail! (Voor de outsiders: Fred S. heeft een hekel aan de naar Burroughs vernoemde partij, maar dat wordt elke dag aan de grote klok gehangen, zucht) Verder stoort het me dat sommige deejays de muziek van na 1995 als 'onwaardig' betitelen of op TGV snelheid door de lijst heen razen. Maar verder is het hier en daar redelijk utopisch. De radiorevolutie is begonnen, zullen we maar zeggen. Benedictus qui venit in nomine Domini.

Hetzelfde geldt voor de FREAK 55, die a.s. vrijdagavond op RTV Katwijk uitgezonden wordt, en door een scala aan platenfanaten is samengesteld (lees: mensen die het heel erg stoer vinden om veel obscure muziek te kennen, Els Bertens!) ;-) Natuurlijk is het voor de gemiddelde muziekmaniak een onmogelijke klus om - zoals gevraagd - zijn 25 favoriete nummers voor de lijst te selecteren. Een wanhopige poging leidt in mijn geval tot het volgende resultaat;


1 All neon like – Björk

Puur Zen. Onvergelijkbaar. Terechte parabolen tot de vierde macht. Homogenic is een helicoptervlucht door de Ijslandse boven- en onderwereld waarbij de beats het landschap en mevrouw's ziel verklanken/ reflecteren. Producers Mark Bell (van LFO), Howie B en Eumir Deodato brachten de technoide revolutie naar een hoger plan. Klik op de titel om de mooiste live uitvoering ooit te zien/horen, om te begrijpen wat ik bedoel.

2 Daddy don’t live in that New York city no more – Steely Dan

Het is funk, het is blues, het is soul, het is avant-garde, het is een roman van William Burroughs en Michel Houellebecq ineen. Mooiste nummer van The Dan. Nadeel: met zo'n nummer twee wordt het zinloos om ooit bij KX Radio te solliciteren.

3 Two of us – Joe Vitale

Tijdens een hommage aan de - toen - pas overleden Alfred Lagarde drukte Dennis Hoebbee Rob Stenders een cd-tje in de handen van Vitale en beargumenteerde zijn keuze met de woorden: 'dit is zoveel emotie' Niks teveel. Alles precies goed. Slikken hoor, dit nummer.

4 Frontin’ – Pharell feat. Jay Z.

Schamen? Nee, de schaamte ben ik voorbij. Het is misschien 'not done' om een R&B plaat in je Freak 25 op te nemen, maar voor mij is het onweerstaanbaar. De keuze van deze nummer vier zal waarschijnlijk voortvloeien uit mijn soulshow roots. Eenzame klasse deze soulkneiter.

5 Punjaabi love affair – Alpha – X

Portishead, Massive Attack en de bovengenoemde Björk trokken mijn aandacht voor de elektronische muziek als een magneet naar zich toe. Tijdens een interview met resident-'chill - out' deejay Stéphane Pompougnac in Hotel Costes te Parijs, kreeg ik deze plaat op vinyl toegereikt. Sindsdien heeft ie me niet meer losgelaten.

6 Funny how love is – Fine Young Cannibals
7 Strange phenomena – Kate Bush
8 The cryin’ game (Pet Shop Boys 7” Remix) – Boy George
9 To Ulrike M. (Zero 7 mix) – Doris Days
10 Life on Mars – David Bowie
11 Lady – Gino Vanelli
12 Scam – Jamiroquai
13 Provider – N.E.R.D.
14 The beauty of the ritual – Mathilde Santing

15 Somewhere down the crazy river – Robbie Robertson
16 Drive – R.E.M.
17 Caroline goodbye – Colin Blunstone
18 Victims – Culture Club
19 Big Log – Robert Plant
20 Hands Away - Interpol
21 Wonderland - XTC
22 Paranoid Android – Radiohead
23 Coupe de ville – Neil Young
24 Coney Island Man – Swing Out Sister
25 Mirage - Santana


Tot zover deze lijstenbrei. Maar het is zoals Ton zei; vier minuten later had alles anders kunnen zijn.

Wednesday, November 28, 2007

WRITE NOW

Het beste wat uit Zuid - Limburg komt, is nog altijd de trein naar Amsterdam, zeg ik altijd maar. Uitzonderingen bevestigen de regel. Als jurylid van WRITE NOW raakte ik namelijk behoorlijk onder de indruk van Amber-Helena Reisig. Zinnen als 'Ik wist dat de jongens van mijn leeftijd tegen Buch opkeken, zij zagen in hem slechts het avontuur, een revolutie waarnaar ze verlangden.' Verwacht je niet van een 15-jarig meisje uit de Parkstad en omstreken. Vandaar dat haar verhaal "Jazz" als neonlicht opvlamde tussen alle andere inzendingen. Van harte Amber! Tot in de landelijke finale.

Monday, November 26, 2007

Lijstjeskoorts

Binnenkort is het december en dat staat voor mij synoniem aan 'lijstjeskoorts' Op KX Radio vindt de komende maand de Langspeellijst 2007 plaats. Verder loert het eindejaarslijstje van 2007 om de hoek en gaat op 14/12 a.s. voor alle muziekevangelisten de FREAK 55 de lucht in. Dit vindt plaats via RTV Katwijk. Een uitputtingsslag. Aangezien ik voor mezelf eens vast wil stellen welke platen me nu echt beroeren. Dat betekent twee Creative Zen's uitluisteren (lees: zo'n 120 GB c.q. 12.500 nummers) inclusief een harde schijf van zo'n 250 GB (nog eens zo'n sloridige 30.000 platen). Ik bedoel, dan moet het wel duidelijk zijn, toch? Het resultaat volgt in elk geval ergens rond de volgende week. Voor die acht en een halve ziel die ernaar benieuwd is/zijn.

Sunday, November 25, 2007

De duivel is dood (II)

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik loop nog steeds een beetje scheef van de wetenschap dat Mailer zich niet langer onder de levenden begeeft. Mailer was een geestverwant. Iemand die The Royal Scam in één klap doorzag. In Mailers beleving ontnam een elitegroep van kapitalisten en investeerders de Amerikaanse (en in een moeite door de Europese) burgers hun ziel. Allemaal dankzij de indoctrinatie van de moderne media. Hij begreep dat het geldspel een misdaad tegen de mensheid is. Het symbool van afstomping, verkankering en ontzieling. Anno 2007 heeft dit virus zich genesteld in elke dimensie van onze samenleving. Zelf liep ik er natuurlijk tegenaan in de radiowereld waar marketingstrategen opeens vormgeving en muziekkeuzes begonnen te bepalen t.b.v. de luistercijfers (lees: het kapitaal) Later liep ik mezelf samen met 780.000 andere Nederlanders vast in Legio Lease (waar ik n.b. zelf gewerkt heb!), vervolgens donderde daar nog eens de euro overheen Voor Mailer was dit alles net zo'n bron van ergernis als voor mij. Maar ongetwijfeld ook voor u. Goddank dat ik de man nog de hand heb geschud. Vijf jaar geleden trad 'de grote Mailer' op in de Stadsschouwburg in A'dam waar hij in debat ging met George Plimpton over de invloed van Scott Fitzgerald. Dankzij mijn perskaart kon ik hem na afloop achter de coulissen ontmoeten, en hem om zijn handtekening vragen. Sinds twee weken wordt er op EBAY grote sommen geld voor die handtekening geboden. Ironie 0 ironie! Geen haar op mijn hoofd die daaraan toegeeft natuurlijk. Mailer zou het niet anders gewild hebben. R.I.P.

Wednesday, November 14, 2007

De duivel is dood


'Een schrijver moet een imago hebben,' vond Norman Mailer, en het zijne was dat van de all-round macho. De onstuitbare provocateur. Zijn leven lang streefde hij ernaar The Great American Novel te schrijven. Met 'Castle in the forest', die in maart dit jaar gereleased werd, kwam hij dicht in de buurt daarvan. Het zou de laatste keer zijn. De man die zei: 'A modern democracy is a tyranny whose borders are undefined; one discovers how far one can go only by traveling in a straight line until one is stopped,' is het afgelopen weekend van ons heengegaan.

De duivel is dood.

Sunday, November 04, 2007

Time's running out.

Time's running out. Voor donderdag moet ik de laatste hand aan mijn typoscript leggen, twee artikels schrijven, vier recensies overleggen, een kort verhaal voltooien, en een interview met een Engelse krant voorbereiden. Ook is er nog een kort verhaal dat aandacht behoeft en een soort van sociaal leven dat met sterven bedreigd wordt.

Friday, October 26, 2007

Op een avond in het heelal

Vanavond heb ik het fenomeen Spinvis ervaren. Het is caberet, het is Shakesperiaans, het is film noir. Het gaat boven je verstand. De weemoedige poldercollagepop van Spinvis gaf de nacht nieuwe kleuren. Niks pretentieuze teksten, maar rauwe, onNederlandse poëzie. Soms hartstochtelijk, dan weer tragi-komisch, maar altijd duister. En vooral: magisch. Het was Theo van Gogh die Erik de Jong wat 'bescheiden' de spotlights heeft ingeschreven in zijn Metro-column (April 2002). Hij associeerde de eigenzinnige sample-'googleaar' met Robert Wyatt, ooit de drummer van The Soft Machine. Dit vanwege de snijdende zang en de zweefkoortjes, vermoed ik, die – in het geval van Spinvis – ‘Op een avond in het heelal', ‘Herfst in Nieuwegein’, of 'De tuinen van Mexico' heten. Maar ook vanwege de Rimbaudiaanse taaltovenarij waarin het DNA van onze tijd verborgen zit;

De stad staat in brand
ik hoor het alarm
ik tel de echo's in het trappenhuis...

De recensie van Spinvis nieuwste geluidsdrager 'Goochelaars en geesten' op 8weekly
of lees die van NU.NL. (allen lovend)

Tuesday, October 23, 2007

Schande!

Viva la France!

In een petitie in de Franse krant Libération, eist een groep Franse intellectuelen, en filosofen dat Ayaan Hirsi Ali het Franse ereburgerschap krijgt en dat Sarkozy haar bescherming biedt. De noodkreet is getekend door Alain Finkielkraut, André Glucksmann, Luc Ferry en Bernard-Henri Lévy, allen invloedrijke denkers. 'Europa was de wieg van de traditie van de Verlichting,' stelde Ferry vast, 'en die waarden moeten de vrijheid van meningsuiting waarborgen.' Geheel terecht hekelen zij de laffe houding van onze overheid die niet langer gerant willen staan voor Ayaan's veiligheid. De Poolse oud-minister van Defensie noemde Nederland 'een schande voor Europa' Ook ik schaam me er inmiddels voor Nederlander te zijn. Het relativistische en multi-etnisch denken van onze linkse socialisten drijft me tot waanzin. Je kunt er gif op innemen dat er nog meer internationale intellectuelen een vuist voor haar zullen ballen. Onze 'vrijdenkers' zijn blijkbaar te schatplichtig aan linkse geldspugers. Want er wordt gezwegen alsof de vlag van de Sharia al op de Dam wappert.

Ik hoop het niet, maar het zal mij niets verbazen als Ayaan binnenkort iets overkomt. Voor de Linkse kerk is Ayaan, net als Fortuyn, en van Gogh simpelweg 'a pain in the ass'. Te moeilijk, te radicaal. Vooral als ze gelijk krijgt. Zoals nu. Van zoiemand wil men af als van een tumor. A'dam West, Den Haag en Utrecht branden, maar onze door linkse denkbeelden verzengde media reppen er niet over. Nee, in plaats daarvan gaat socialistisch en Christelijk Den Haag over tot de orde van de dag. 'Niet meer roken in de kroeg, geen seksuitingen meer in de openbare ruimte.' Van die geluiden die we sinds de vroege jaren 50 niet meer gehoord hebben, zeg maar.

Een tijdje terug ontmoette ik tijdens een reis door Frankrijk een studente politicologie. Onomwonden legde ze me uit dat de situatie in ons land haar aan Parijs 2005 herinnerde, en de situaties in ons land als donkere omens voor de toekomst zag. La Parisienne had oprecht met me te doen.

Gelukkig had ze een kamer voor me.

Wednesday, October 10, 2007

Songfacts.com


1 van mijn lievelings-sites is songfacts.com De muziekanalysten achter deze database houden zich 24/7 bezig met het ontleden en verklaren van (obscure) popliedjes. De verhalen achter de totstandkoming van de composities, de autobiografische elementen, de zelfverklaarde filosofieën & esoterische wetenschappen, geven de muziek direkt meerwaarde. Het kan niet op. Voor een muziekjunk als ik; een paradijselijke bezigheid. Zinniger dan menige politieke- of economische analyse. De reacties van de bezoekers zijn helemaal om je vingers bij af te likken. Ze zijn doorspekt met krankzinnige weetjes, urban legends, en geheime informatie. Lotgenoten ik koester u! Jullie leiden vast een utopisch bestaan.

VICTIMS van CULTURE CLUB (1983) 1 van mijn (vele) persoonlijke bijdrage(n) aan songfacts.com.

Born to run

Mijn hartslag en bloeddruk zijn fors hoger.

Samen met enkele geestverwanten; een interactieve wijnenthousiast, een muzikant (drummer) en een andere anti-deejay - hebben wij ons, als soldaten in loopgraven, ingegraven in onze thuisbioscoop. Over tien minuten zullen we de docu "Born to Run" ondergaan. 'The greatest rock 'n roll record ever,' als we Peter Gabriel moeten geloven. Een vriendin wist me te vertellen dat Springsteen de plaat in hoogst eigen persoon bij Elvis is gaan aanbieden. Hij kroop over de beschuttingen op diens Graceland, en belde aan. Na een tijdje opende Elvis' butler de deur. Elvis zelf was er niet. En wat Springsteen ook ondernam; de butler weigerde te geloven dat hij een rijzende ster was. Teleurgesteld keerde hij huiswaarts. Achteraf heeft Elvis hem nooit laten weten wat hij van zijn plaat gevonden heeft. Megalomaan als wij zijn - zullen we minder kinderachtig reageren.
Later meer...
Springsteen in Nederland? Binnenkort.

Droomproject

De afgelopen dagen ben ik (opnieuw) diep onder de indruk geraakt van het droomproject van Chris Keulemans De Amerikaan die ik nooit geweest ben. Een panoramische, meeslepende roman over de schoonheid van parkeerplaatsen, de trouw aan vrienden die zomaar verdwijnen, de nichterige sneer van Johnny Thunders en de dronkemanswals van Pearl Jam, heimwee zonder vaderland en het luik naar de schaduwwereld van het communisme. Tevens is De Amerikaan die ik nooit was een hommage aan een platenruiter, luisterend naar de naam David Holden.

Keulemans maakte in verschillende media een vierluik; naast de roman een radiodocumentaire, dvd, en een website (www.deamerikaan.nl) die vooral de popmuziek uit dezelfde periode (1961-1995) erbij betrekt. Opvallend dat Keulemans, in navolging van bijvoorbeeld Rob Stenders, ervan uitgaat dat de popmuziek na 1995 - algemeen beschouwd - niet interessant genoeg meer is. (Bestudeer de Kink 1212 maar eens om het tegendeel te ervaren) Het gaat in het boek om beelden, maar om andere dan met stemmen of afbeeldingen - dat maakt de roman speciaal.

Boeken waarin popmuziek de toon aangeeft, mogen altijd op mijn belangstelling rekenen. Surf eens naar deze virtuele route 66 en laat je gedachten achter, dat verdient dit.

Monday, October 08, 2007

Traagschrijver

De traagschrijver, dat ben ik. Waar collega's om de twee - of zelfs om het jaar een roman publiceren, heb ik minimaal een half decennium nodig om tot resultaat te geraken. De reden hiervoor is dat er de afgelopen jaren nogal wat is gebeurd in mijn leven (goed voor een roman of twee, drie plus anderhalf script, dat wel!) en ik me eerst verder wil ontwikkelen als schrijver voordat ik 'zomaar' iets release. De verwachte verschijningsdata zijn dan ook 2008 en 2009. Zo lang nog? Denk je wellicht. Ja. Zo lang nog. (Lang is relatief) Afleiding is voor een schrijver funest. Het is een van de redenen waarom het prachtproject SOE ter ziele gaat. Een subliem idee dat niet haalbaar bleek te zijn wegens improductiviteit van (sommige) medewerkers.

Het typoscript van mijn tweede roman is klaar om naar de uitgever te gaan. Momenteel ben ik begonnen met de aantekeningen voor een derde roman en een filmscript. Updates volgen.

Groet,

Erick Overveen

Monday, October 01, 2007

Muze-val

In gedachten zie ik haar op de filmposter van 'Maansverduistering' staan: haar gezicht rustend in de schaal van een halfgeopende, verduisterde maan met daarachter de verschillende fases van de maan die zij in haar rol als India verpersoonlijkt. Een schrijver heeft zo zijn eisen (zucht...) Tara Elders; zij was de muze van Theo van Gogh en blijft de eigenzinnigste verschijning binnen de Neerlandse cinema; puur, traag en duister. Als een Sfinx.

Wie haar denkt te kunnen doorgronden begaat dezelfde fout als Oidipoes. Deze had weliswaar het enigma van de Sfinx weten op te lossen, maar niet het raadsel dat de Sfinx zelf was; het ondoorgrondelijke vrouwelijke. Tara Elders is een muzeval.

Tara rookt (The Stratosphere Girl)

Tara in Terstall's laatste meesterwerk SEXtet.

Interview met Eddy Terstall op 8weekly.

Sunday, September 30, 2007

Orentroost

Een korte update vanuit Belgique.

Om te beginnen; Gnarls Barkley's "Smiling Faces" is orentroost. Een auditieve verademing tussen het montone hitradio-geweld. Barkley orchestreert een aangename, positieve veelstemmigheid in zijn compositie, die dwingt tot luisteren. Niet voor niets merkte een You - Tuber op: 'This song is bloody underrated!' Want het spacy "Smiling Faces" is in dit bederfelijke land natuurlijk weer geen hit geworden. Zodra er (neo) avant - garde om de hoek komt kijken, blijken de oren van Nederlanders vol oorsmeer te zitten. In elk geval heb ik het nummer - tijdens een treinreis van Praag naar Amsterdam - 109 maal de revue laten passeren op mijn Creative Zen (net zo lang tot mijn hele ziel en zaligheid erdoor verzadigd was)

Die Creative Zen is een stukje paradijs op aarde. Zeker nu ik als journalist stad en land afreis. Tijdens die eindeloze reizen vormt die minidatabase het vaccin tegen verveling en het oeverloze gebazel van gepeupel om me heen.

Tegelijkertijd worstelde ik me door een nieuwe stapel boeken heen. Tegenwoordig worden er echter zoveel nieuwe 'Catcher in the rye's', en uitgegeven, dat het 'a hell of a job' is geworden om het koren van het kaf te scheiden (om maar even in de beeldspraak te blijven, ahum). Bovendien heb ik een lage bullshit tolerantie factor. Na enkele bladzijden hou ik het meestal voor gezien. Uitzonderingen bevestigen die regel(maat)

Zo las ik Tegenstrijdige verlangens, de debuutroman van ex-dorpsgenoot Armand Houben (37). Zijn verhaal over de Amsterdamse kunsthistorica Eva die haar innerlijke lokroep volgt, wist me bij tijd en wijlen te boeien, en voor een ex-ABP-er zonder literaire voedingsbodem is het beslist niet onverdienstelijk 'gecomponeerd' doch heb ik "een maar". Bij tijd en wijlen vond ik het te moralistisch (waarom werken boeken met boodschappen meestal niet?) Het mooiste boek van dit jaar komt op conto van Alex Boogers. "Het sterkste meisje van de wereld" is, zoals Leon Verdonschot het stelde bij zijn eerdere werk, "rauw als Bukowski". Booger's zielroerselen over zijn (in zijn ogen) mislukte schrijversloopbaan zijn zo eerlijk beschreven dat de tranen in mijn ogen stonden. Dan Hassan Bahara, wiens aanwezigheid in literair Wonderland opvalt alsknipperende neonreclame. De geschiedenis van de rebelse Kader Zeroual (17), die in zijn debuut 'Een verhaal uit de stad Damsko' in een negatieve spiraal geraakt, is sinds het verschijnen weliswaar niet ingeslagen als een bom maar heeft sluimerend de aandacht weten te gijzelen van tout le monde. Een verdienste voor deze heerlijk, arrogante troetelMarokkaan wiens stem anderen het zwijgen lijkt op te leggen. Want onze door de Islam geobsedeerde samenleving grijpt elke gelegenheid aan om de massa-psychose rondom het woestijngeloof buiten proporties te drijven, en daar werkt B. volgaarne aan mee. Persoonlijk ben ik die discussie over hoofddoekjes, Wilderianen, en Mohammed's kinderliefde een beetje zat.
Me met echte zaken bezighouden? Mannen die in de steek gelaten worden door vrouwen, liefde die niet zijn kan, verliezen en nooit meer weeromkomen, angsten die je uit je slaap houden, je moeder en je afvragen waar ze is, schuld aan je kinderen en hoe het ooit te kunnen goedmaken, etc? Ik laat maar een scheet. Elke film en elk boek hierover brengt me verder en elk boek en elke film over "hoofddoekjes ja, of hoofddoekjes nee", werpt me terug in de tijd. En ik wil niet terug in de tijd, want nostalgie is de dood.’(Een gegeven waarover ik vorige week nog uitgebreid gesproken heb bij Studio Brussel, maar dit even terzijde) In plaats daarvan focus ik me liever op wat komen gaat; namelijk; een uitdagende looping in de rollercoaster van mijn bestaan. Met Barkley als orentroost. Wat? Waar? Hoe? Dat onthul ik aanstonds.

Was knowing your weakness what made you strong?

Monday, September 03, 2007

Begin september

Een bliksembezoek aan Parijs, een rechtzaak, besprekingen met uitgevers en andere partijen, je buigen over de opzet van e-radio, artikels schrijven voor twee bladen, kortom het word je als onbegrepen schrijver wel eens teveel. Vandaar dat het bloggen wederom op een laag pitje staat.

Voor even...

PS: Omar, binnenkort zal ik de inhoud van mijn Creative Zen openbaren!

Wednesday, August 01, 2007

Antieke wet

Lezers van het NRC leren vandaag massaal DENISE REBERGEN "kennen"

Maar of dat een hartverwarmende kennismaking wordt betwijfel ik. Gisteravond heeft de politie deze 17-jarige Spunk - journaliste (en haar cameraman) aangehouden wegens het openlijk verdedigen van onze ilussiore vrijheid van meningsuiting. Een nogal rebelse actie in een politiestaat als de onze. Maar goed. Rebergen droeg een T-shirt met de tekst 'Beatrix is een hoer'. Even tussen ons: persoonlijk had ik voor een constructievere tekst gekozen. Want we hebben het toch over dezelfde Beatrix die zucht van verlichting slaakte toen de kale Dandy en de Gezonde Roker van het toneel werd gejaagd? (Ah, toch gezegd, Erick - goed genoeg voor een taakstrafje van een uur of 50 - denkt u. Ach)

Kennelijk droeg Rebergen ook nog een T-shirt bij zich met de tekst 'Alle moslims zijn geitenneukers', als ik die woordvoerder van de politie moet geloven. Dat t-shirt werd echter niet aanstootgevend bevonden, het andere dus wel. An sich, klasse dat Spunk de open zenuw van onze moraalridders openkrabt. Want crimen laesae maiestatis, dat is zo 20 voor Christus.

Het is alleen te hopen dat dit akkefietje tot juridische discussies leidt en niet als een kwajongensstreek van tafel wordt geschoven. Het NRC zal haar gezicht toch moeten redden, vrees ik.

LEES HET ARTIKEL OP SPUNK

Tuesday, July 31, 2007

Boeken Top 3 (REVISITED)


Zoals je een deejay nooit naar zijn vijf freakplaten moet vragen, hoor je een schrijver eigenlijk niet om een BOEKEN TOP 5 te verzoeken, want die is constant in beweging. Net als de toekomst (oh, zwakke metafoor, of niet?)

(P.S. voor degenen die hem destijds gemist hebben; zie het maar als een "instant momentopname''


Michel Houellebeque - "Platforme"

De meest invloedrijke (westerse) auteur - provocateur van onze tijd heeft een mond vol rotte tanden, een bochel en liegt over zijn leeftijd. Maar zijn "Platform" overrompelde me zoals de muziek van Steely Dan me obsedeert. Een soort Zen.

Louis Ferdinand Céline - "Voyage au bout de la nuit"

Harry Mulisch (nog gefeliciteerd trouwens) verwijt jonge Nederlandse schrijvers gebrek aan maatschappelijk engagement. Nee, dan Céline. Die de tijdsgeest als een hittezoekende raket volgde en zijn pamflet 'Bagatelles pour un massacre' precies op het cruciale moment publiceerde dat Hitler's ster rijzende was. In 'Bagatelles' gaf de zwaar bekritiseerde en verguisde C. de Joodse gemeenschap de schuld van de Grote Depressie. In Frankrijk brak de pleuris uit. Over straatrumoer gesproken. Céline's antisemitisme overschaduwde echter wel zijn literaire loopbaan. Maar daar had hij lak aan. Zijn bekendste stijlmiddel - de 3 puntjes in herhaling ... - zette de Franse Taal onder hoogspanning. "Voyage au bout de la nuit" uit 1933, mag mijn literaire bijbel heten. Niet in de laatste plaats omdat het de franse letteren voorgoed hervormd heeft.

Theo van Gogh - "Allah weet het beter "

De man die Abou Thaleb 'de pooier van de profeet' noemde en Thom de Graaf uitmaakte voor moordenaar, was ook de man die zijn ex vrouw samen met haar nieuwe vriend op vakantie meenam en alles betaalde 'om maar bij elkaar te kunnen zijn'. De monsterlijke verschijning die elke gelegenheid aangreep om de grenzen van de vrije meningsuiting te tarten zou elke schrijver moeten raken. Het zou de letteren weer in vuur en vlam zetten en het broodnodige maatschappelijke engagement toevoegen. Van Gogh was in mijn ogen een 10 x betere schrijver dan filmer. Zowel stilistisch als inhoudelijk een verademing tov al die brave meelopers in deze (zucht) fluwelen dictatuur. Virtuoos taalgebruik, soms smakeloos en puberaal maar altijd intrigerend. Eigenlijk moet ik hier zijn debuutroman "Engel" noemen, al moet ik eerlijkheidsbehalve toegeven dat het boek me niet kon bekoren. Zijn literaire pogingen mislukten dan ook dramatisch. Van die debuutroman Engel in 1990 werden er vier verkocht. (Ik overdrijf: het waren er zes) Zijn tweede roman (een soort verhalenbundel) "De Ogen van Tipsy" uit 2001 heeft hij zelfs in eigen beheer moeten uitbrengen omdat geen uitgever eraan wou. Dat had nu wel anders gelegen, vermoed ik. Na zijn dood is er opeens wel interesse voor. In de literatuur valt een hoop mensen postume roem ten deel. We weten nog maar half hoe belangrijk hij voor de Nederlandse taal geweest is. Zijn inbreng heeft onze letteren verrijkt met heerlijke woorden als "geitenneuker", chocoladeprins", "gedachtenpolitie" enz... Een gegeven dat maar voor weinigen is weggelegd."

Dit artikel werd eerder gepubliceerd in het tijdschrift Zoetermeer en op de oogstrelende literatuurblog http://www.literatuur.web-log.nl/

Momenteel lees ik overigens:

ARMAND HOUBEN - TEGENSTRIJDIGE VERLANGENS
ALIEFKA BIJLSMA - GEZANDSTRAALD
En overmorgen begin ik aan:
HASSAN BAHARA'S - EEN VERHAAL UIT DE STAD DAMSKO (En daar verheug ik me heel erg op)

Friday, July 27, 2007

Femme fatale verwordt tot supernova

"He has been at it again, traipsing around Paris from luxury apartments to the streets, capturing men and women defiantly acting out their sexual fantasies." (THE NEW YORK TIMES)

Stuart's muze, Anna Biella, Tenerife III (1998/2001)Ilford Super Brilliant print

TASCHEN, de uitgeverij waar hij reeds drie bestsellers publiceerde, noemt hem the grandmaster of the erotic camera; Roy Stuart. Zijn foto's schetsen een wereld van gelijke seksen waarbij de camera vooral inzoomt op de donkere kant van de vrouw. Genadeloos registreert hij haar onbewust destructieve, ongetemde, machtsbeluste verlangens, maar eveneens haar ademloze stijl, haar allesomvattende schoonheid die tot een orgiastische supernova expandeert.

Hier wordt de geest van Dionysos bezworen, die in de afgrond van zijn excessen op zowel mentale als fysieke bevrediging uit is.

ROY STUART'S WEBSITE

THE FOURTH BODY

Thursday, July 26, 2007

9/11 ; wereldwijd complot


Een tijdje terug heb ik onthuld dat ik een bewonderaar ben van de Britse filosoof Stuart Wilde omdat hij metafysische vraagstukken in heldere taal weet uit te leggen en toepastbaar kan maken. Zijn visies zijn verhelderend, inspirerend en taboe-doorbrekend.

"In a world where everything and everyone is required to be the same, eccentricity and individuality will get you banned from almost everywhere. I have always felt it’s better to wander off in one’s madness than to sit in shackles with the others on the bus."

Op zijn website ageert de esoterische-meester frequent tegen de regering Bush, en heeft zich op die manier in de kijker gewerkt bij the F.B.I. Eén van zijn speerpunten is zijn overtuiging dat 9/11 werd georchestreerd door Alan Green'scam' & co, ten einde 1)een legitieme reden te creeëren om oorlog te voeren, 2)de tanende Amerikaanse economie een impuls te geven en 3)controle te handhaven door (fantoom)angsten te zaaien, zelfs als dat ten koste gaat van onze grondrechten. Argumenten waarover ik vorig jaar september in NIEUWE REVU n.b. nog een artikel heb gepubliceerd.

"Our current leaders and those that follow in the next few years, will become the most reviled and hated men and women in history. Hitler will be more popular than Bush five years from now."

"I was watching a bit of ‘freedom and democracy’ on the telly. It looked awfully dangerous to me. I’m not sure how much more freedom and democracy we can take, before there’s no one left."


Wilde meent dat wij het slachtoffer zijn van een allesomvattend, wereldwijd complot, in de volksmond ook wel eens 'De nieuwe wereldorde' genoemd, en dat we op TGV snelheid afstevenen naar Apocalypse Now. Dat hij zich op deze manier aan een spervuur van kritiek blootstelt lijkt hem niet te deren. Zijn vijanden noemen hem inconsequent, en ongeloofwaardig aangezien hij 'nog wel eens' van mening verandert. Maar waarom zou je altijd per se consequent moeten zijn?

Over de loonslavernij:

"Day dreaming is very important to your mental health. It’s particularly useful once you find work."


Over schuldgevoel:

"If you can’t conquer people, you can always enslave them by offering them debt. Debt feeds the ego and it’s toxic to your soul. If you don’t know how to get out of debt try ‘airport’. You are allowed that once as long as you promise not to borrow money ever again."

"There is no amount of money in the world that will make you comfortable if you are not comfortable with yourself."

"You can't get a pay raise when you're angry. People will react to the negative energy and will resist you."

Meer weten? STUART WILDE

Monday, July 23, 2007

Verse penvrucht

Net als in de bloedhete zomer van 2003, toen mijn eersteling 'Maansverduistering' noodgedwongen snel voltooid diende te worden, eist nu ook mijn verse penvrucht kostbare secondes op. De reden waarom de opvolger zoveel tijd in beslag neemt, vloeit voort uit het feit dat ik he-le-maal opnieuw ben begonnen. Aan de eerste ruwe versies bleef ik zo'n onbestemd gevoel overhouden dat alles anders moest; de stuctuur, de personages, de thema's. Zoals het er nu naar uitziet, wordt het dan ook pas 2008 voordat het boek de wereld ingeslingerd wordt. Maar wie weet, wordt het eerder.

Ondertussen zit ik niet stil. Morgen heb ik een lezing in Brussel. Overmorgen bezoek ik een symposium over de invloed van de politiek op The New Wave en vice versa.

Voor nu laat ik u achter met deze dope classic die na vier jaar niets aan kracht heeft ingeboet!

Pharell - Frontin', zomer 2003

Regering Nixon: Legitieme criminele operatie


'There's a cancer in the presidency and it's growing,' verzucht Nixon's raadgever John Dean in Stone's biopic NIXON. Het gelijk stond aan zijn kant, want die kanker woekerde verder, net zo lang totdat hij al het geloof uit de omstreden leider had gezogen. 'The rise and fall' van Nixon en diens rechterhand Kissinger is nu scherpzinniger dan ooit vastgelegd door de gevierde historicus Robert Dallek. In zijn nieuwe boek Nixon and Kissinger; Partners in Power, wordt je verzwolgen door de slechtheid waarmee de heren hun machtsvacuüm krampachtig in standhielden.

Toegegeven: van nature ben ik a-politiek. Ik ben niet voor niets de verbeelding ingevlucht (overweeg zelfs de journalistiek aan de wilgen te hangen). Net als Thomas Mann ben ik er namelijk van overtuigd dat politiek mensen inhumaan maakt. Waarvan akte, in het geval Nixon! Maar Dallek's tirade is zo inspirerend dat je op je oude dag nog zou overwegen om van 'baan' te veranderen en als historicus door het leven te banjeren.

In DE GROENE AMSTERDAMMER schrijft recensent Frans Verhagen over het boek: 'De geschiedenis herhaalt zich natuurlijk niet, maar Dallek's beschrijving van de afwikkeling van de verloren Vietnam oorlog, biedt een sterk déjà vu met het heden.'

Meer dan dat, zou ik zeggen. De geschiedenis herhaalt zich wel degelijk. Nixon's dédain voor democratie en mensenlevens vertoont verdomd veel paralellen met de fluwelen staatsgreep die de regering Bush-Cheney heeft gepleegd. Nixon stond net als Bush doodsangsten uit voor een vroegtijdige terugtrekking uit de rode landen, aangezien die Amerika's geloofwaardigheid dreigde te ondermijnen. In deze anekdotes echoot alles wat ons tegenwoordig over Irak ter oren komt.

De meningen over Nixon zijn verdeeld. In de comments bij het Frost interview merkt YOU-TUBE blogger (en geschiedeniskenner) Tressball op: 'Nixon was one of the better Presidents during the 20th Century, and no President did more to bring an end to the Cold War and peace to the world.' En daarin staat hij allesbehalve alleen.

Verhagen: 'De verrassend vele Europese conservatieven met een zwak voor deze beide heren zouden verplicht dit boek moeten lezen om ervan doordrongen te worden dat het Witte Huis onder Nixon een legitieme criminele operatie runde. Een term die niet lichtzinnig gebruikt dient te worden, maar hier zeker past. Democratische vormen, de rechtsstaat, de levens van soldaten, en burgers in verre landen: alles maakten deze mannen kapot.'

Tegen het einde van zijn meesterwerk komt Dallek tot de conclusie dat het de duistere kant van Nixon de duistere kant van Kissenger voedde. Dat Richard door zijn demonen verzwolgen werd, is de andere kant. Toen Oliver Stone Nixon's dagboeken bestudeerde, zei hij tegen zijn vrouw: ' I never thought the man suffered so much.'

Hopelijk durft Dallek de huidige regering Bush onder dezelfde scherpe loep te leggen en te ontleden. Het zou me niet verbazen als die nog schrijnender en choquerender zal zijn.

HET BOEK: NIXON AND KISSINGER: PARTNERS IN POWER - ROBERT DALLEK

LEGENDARISCH: DAVID FROST INTERVIEWT RICHARD NIXON (1977)

Sunday, July 22, 2007

ROLLING STONE' S 500 GREATEST ALBUMS

LijstjesDNA-ers opgelet. In popblad OOR kenden honderd muziekkenners (lees: deejays, producers, bloggers, & recensenten) het debuutalbum van The Velvet Underground & Nico de hoogste waarde toe als het draait om invloed, passie, schoonheid, en obsessie. Maar er worden ook kanttekeningen geplaatst.

PLANET meldt: "Gek genoeg is er geen plaat van Vaderlandse bodem te vinden in de lijst."

Nu wil ik me niet opwerpen als een beschermheilige van het nationale product, zoals Frits Spits dat voor Frank Boeien bewerktstelligt, maar waar zijn Cuby, The Nits, Spinvis, Hello Venray, Earth & Fire, Bettie Serveert, The Sheer, Daryll - Ann, en Henny Vrienten? Om maar eens een paar willekeurige voorbeelden te noemen. Worden deze 'honderd autoriteiten' gemarkeerd door grenzeloze zelfhaat? Waren er ogenblikken van spontane verstandverbijstering? Hoe het ook zij; het blijft zonde. Voor zowel onze vaderlandse hemelbestormers als mede voor OOR zelf, want juist zij zouden zich hard moeten maken voor de schoonheid die binnen onze grenzen ontkiemde (& ontkiemt). Albums als HENK of KILO van The Nits zijn wat mij betreft niet weg te denken uit the all time lijsten. Met deze wetenschap is het niet raar dat het geweten van de Neerlandse popradio, KX, zich de komende drie weekends op OOR's 'grote broer' : ROLLING STONE'S 500 GREATEST ALBUMS focust.

Tussen 12:00u en 19:00u etaleren Stenders en co in virtuele aspecten deze 500 onsterfelijken. Na de KX RADIO LIJSTENPARADE, waarover ik eind vorig jaar e.& a. heb geschreven, een nieuwe climax in het jonge bestaan van dit zonderlinge e-station.
Beatles' Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, the most important rock & roll album ever made!

Klik HIER voor de lijst & incl. de passionele popanalyses !

Op PLANET kun je de bovenste tien posities beluisteren & bekijken


500 SONGS

High Times


Als er iemand is die mijn tanende levenslust weet aan te zwengelen is het fotomodel Uschi Obermaier. Zij belichaamt alles waar de femme fatale, de muze en de rock'n roll voor staat:'Das wilde leben'

Door haar nauwe contact met de studentenbeweging van 1968 ontpopte zij zich tot het boegbeeld van de protestgeneratie. Haar emancipatie dankte de in München opgegroeide Obermaier vooral aan de tegelijk met de seksuele revolutie opbloeiende popcultuur, The Stones, The Doors, Velvet Underground. Ontdekt als fotomodel in een Münchense discotheek, verhuisde zij eerst naar Londen en vervolgens uit liefde voor Langhans naar de Kommune 1. In deze tijd heeft zij wilde, spraakmakende affaires met popsterren als Mick Jagger, Keith Richards en Jimi Hendrix. Het is schrijnend om te zien hoe das 68-er IKONE tussen de wal en het schip belandt; uiteindelijk vindt ze nergens heil; noch bij haar ouders, die vrezen voor het koninklijke oordeel van de buren, noch bij haar lotgenoten in de commune, die Obermaier - mede door haar kapitalistische (seks)essen als een verraadster beschouwt. Alles verandert als de Hamburgse kroegbaas en levenskunstenaar Dieter Bockhorn in haar leven opdoemt en Obermaier devoot meeneemt in een tot camper verbouwde touringbus. Onder het toeziend oog van de internationale media doorkruisen zij de wilde wereld in de late jaren 70. Na Bockhorns dodelijke motorongeluk in Mexico in 1983 trekt Obermaier zich steeds meer terug uit de schijnwerpers. Tegenwoordig woont zij als Amerikaans staatsburger in Californië, waar zij sieraden ontwerpt.

'Das wilde Leben' is Achim Bornhak's verfilming van Obermaier's autobio "High Times". Obermaier zelf vindt de film, goedgekeurd voor kijkers vanaf 12, echter veel te braaf: "Mijn leven is niet voor onder de zestien, als je het goed verfilmt", liet zij de ARD weten. Volgens de media leidde Obermaier het ultieme vrije bestaan, "de droom van een generatie", en daarmee: de eerste real life 'soap' ooit. Big Brother heeft het nakijken. In retroperspectief bezien vormt haar leven echter een schril contrast met de status van huidige popsterren en models, die in hun gevecht om de media-aandacht veelal hun vrijheid verliezen.

De titelsong van 'Das wilde leben', het nummer " Summer Wine" van Ville Valo & Natalia Avelon, betreft een sublieme Nancy Sinatra interpretatie, die alles ademt waar de film voor staat; seks, drugs, rock'n roll, en bovenal vrijheid ! En zo gaat het de hele film door. The original motion picture soundtrack, van o.a. The Doobie Brothers, Todd Rundgren (held!), Colin Blunstone (nog meer held!) en Sugarplum Fairy stroomt door je aderen en brengt je in trance, in een jaren zeventig esk state of mind.

Trailer zien? Klik hier.

Videoclip van Ville Valo & Natalia Avelon bekijken? Surf dan naar DEZE SPOT.


Meer nieuwe muziek? Hou

J.U.S.T.I.C.E. &

Wouter Hamel
in de gaten.

Sunday, July 01, 2007

Tijdelijke stop

Ik trek me tijdelijk uit de wereld terug om me op de eindfase van mijn roman te bezinnen.

Deemoedig en bescheiden aanvaard zelfs iemand als ik zijn vergankelijkheid. Vandaar de boeken. Twee wel te verstaan. Verschijningsdata: 2008.

Ondertussen draait uw virtuele deejay deze dope flava voor u. Enjoy!

'DJ's on the wheels of the steels of time.!!!'

Wednesday, April 25, 2007

Webradio in Amerika met ondergang bedreigd


Nu de Copyright Royalty Board de vergoedingen voor muziek via internet in de US flink heeft verhoogd, worden de populairste internetstations Pandora en Last FM naar de rand van de afgrond gedreven, om nog maar te zwijgen over de 'kleinere' webstations.

Vanaf 2010 moeten ze voor ieder gedraaid muzieknummer namelijk ruim het dubbele (0,19 in plaats van 0,08 dollarcent) betalen, en bovendien wordt er een naheffing op de rechten gehanteerd die terugvoert tot 1 januari 2006 (!) De gepersonaliseerde muziekdienst Pandora schrijft in een e-mail aan alle gebruikers zelfs dat dit wel eens het einde van een fenomeen zou kunnen zijn. Pandora-oprichter Tim Westergren spreekt zelfs van "de vernietiging van een positieve 'grassroots movement' die door de muziekwereld gaat". Spierballentaal. Ik bedoel, dat zou ik ook roepen. Maar het blijft een pijnlijk feit dat webstations op deze manier veel meer geld gaat kosten - met de vraag of ze dat rendabel kunnen krijgen. Een deal met de muziekindustrie kan tot een win-win situatie leiden, maar dat moet die laatste ook wel inzien.

Amerikaanse platenmaatschappijen staan volgens de webradiomakers aan de basis van het besluit. Pandora zag dit al aankomen en wilde de schade vooraf beperken. De muziekdienst meldt op haar site namelijk dat aanmelden alleen voor inwoners van de VS mogelijk is - maar dat is eenvoudig te omzeilen door het opzoeken en invullen van een bestaande Amerikaanse postcode (zie artikel hieronder). Ook het Britse Last.fm maakt zich zorgen. Het populaire station heeft intussen 15 miljoen gebruikers wereldwijd, waarvan veel in de VS. In Groot-Brittannië zelf is de zogeheten Phonographic Performance Ltd (PPL) verantwoordelijk voor de vergoeding die webradio's moeten betalen voor het draaien van muzieknummers. Ook zij gaat waarschijnlijk de tarieven verhogen. Dit zou wel eens de ondergang van het e-radio gebeuren kunnen zijn.


TOEVOEGING
Inmiddels (zomer 2007) heeft deze nieuwe, strenge Amerikaanse regelgeving voor internetradiostation heeft zijn eerste slachtoffer geëist: het bovengenoemde populaire Pandora streamt vanaf vorige week geen muziek meer naar gebruikers die zich buiten Amerika bevinden. In een mailtje van Pandora-oprichter Tim Westergren wordt uitgelegd dat de nieuwe strenge licentieregels het verbieden dat niet-Amerikaanse luisteraars vanaf vandaag luisteren naar de Pandora-streams, tenzij Pandora per land contracten afsluit en auteursrechtorganisaties gaat betalen. Deze beslissing is een moeilijke voor Pandora, dat ook buiten Amerika enorm populair is. De verwachting is dat ook concurrent Last.FM op termijn zijn deuren zal sluiten voor niet-Amerikaanse bezoekers.

Lees meer op mijn pas geopende site http://www.virtualradio.blogspot.com/ of op http://www.pieterjanssen.web-log.nl/

Saturday, April 21, 2007

Maansverduistering, the sequel?

Maansverduistering, Scènes uit het leven van de laatste deejay krijgt een vervolg. Nee, nee, nee! Het is niet wat je denkt. Het wordt een soort kaleidoscopische weerspiegeling van het huidige radiolandschap in de vorm van interviews, columns, en (pop)essays. Maar niet te vroeg gejuicht; het boekje zal pas in november volgend jaar in de schappen liggen. Exact vijf jaar na de release het oorspronkelijke boek.

Thursday, April 19, 2007

Playa Haterz

Biggie was the one! Toen al! Als hij rapte, was het bijna alsof hij zong.." verzucht David J. in Maansverduistering nogal ontsteld. Mijn alter ego krijgt bijval in cyberspace waar Christopher George Latore Wallace massaal geëerd wordt als de outperformer van de straatpoëzie.

Met name op de site www.songfacts.com, waar ene Matt uit Millbrae eenzaam verzucht:
"I always said that rap died when Biggie died. That doesn't mean he was the only good rapper, but by that time, he was gone, Tupac was gone, Dre had already released The Chronic, and rap was beginning to descend into what it is today...absolute garbage." En zo is het.

Playa Haterz van het album Life after death (1997) dat ironisch genoeg 2 weken verscheen nadat hij uit het leven gerukt werd, en nog altijd het best verkochte rapalbum ooit is.

Sunday, April 01, 2007

Gevaar

Slechts weinigen begrijpen wat het schrijven van een roman voor gevaar met zich meebrengt. Ik doel hier niet op het klassieke idee dat de novellist de realiteit uit het oog zou kunnen verliezen, maar op het metafysische principe dat het scheppingsproces een ongelofelijk crescendo aan energie (beelden, gevoelens) teweeg brengt. Voordat je het beseft, zit je je aan een eindeloze (zelf)bevestiging te werken, en roep je op papier een wereld tot leven die je in je alledaagse realiteit liever vermeden had. De gevolgen kunnen uiteen lopen van laconiek toeval tot claustrofobische nachtmerries. Ik ken collega's die zichzelf zo intens met hun personages identificeerden dat ze in hun alledaagse leven fictieve evenknieeën tegen het vage lijf begonnen te lopen. Een bevriende, vrouwelijke schrijfster ontmoette zelfs de liefde van haar leven die ze - een paar dagen daarvoor - nog haar ongeboren roman had binnengeloodst. Op zo'n moment besef je weer hoe krachtig het menselijk bewustzijn is. Waarom ik erover blog? Omdat ik zelf aan den lijven ondervonden heb hoe mijn tweede roman (werktitel: "Ondergangsgelovigen") met me op de loop is gegaan en me op het kruispunt van de fantasie en de realiteit genadeloos de pas heeft afgesneden. Het is me niet in mijn spreekwoordelijke koude kleren gaan zitten. Zelden heeft een verhaal me zo mentaal uitgeput. Zo erg dat ik zelfs overweeg te stoppen met schrijven. Ik ben dan ook opgelucht dat ik deze maand de laatste hand aan mijn typoscript leg. Desalniettemin/ desalnietteplus zal het zeker tot volgend jaar duren eer "Ondergangsgelovigen" zijn weg naar de schappen zal vinden en de rust in mijn leven zal wederkeren.

Wednesday, March 28, 2007

En hier slaan we rechts af.. (2)


De standpunten deel 2.
_____________________________________________
AFGHANISTAN
(ISAF-3-missie in Uruzgan per 1 augustus 2006)

CDA:
Het CDA staat achter de missie naar Uruzgan in Afghanistan. Zij wil de wederopbouw een goede basis geven door middel van veiligheid en stabiliteit. Het CDA steunt een uitbreiding van 200 man.

ChristenUnie:
Verleent medewerking aan humanitaire en veiligheidsoperaties in het kader van de VN en de NAVO. Uitzending van militairen kan slechts plaats vinden wanneer de uitzending in het perspectief staat van de waarborging van vrede en veiligheid en de bevordering van mensenrechten en de godsdienstvrijheid.

D66:
D66 staat niet achter de missie naar Uruzgan in Afghanistan. Volgens D66 heeft de missie te weinig kans van slagen omdat vechten en opbouwen te zeer vermengd worden.

GroenLinks:
GroenLinks is tegen de missie naar Uruzgan in Afghanistan, omdat het eerder een vechtmissie is dan een wederopbouwmissie. Van wederopbouw komt weinig tot niets terecht. De Nederlandse militairen zijn vrijwel uitsluitend bezig met het afslaan van aanvallen door Taliban. GroenLinks vindt dat wederopbouw en militaire acties niet verenigbaar zijn.

PvdA:
De Partij van de Arbeid hecht aan internationale solidariteit en steunt militaire missies die op een deugdelijke, internationaal-rechtelijk wijze, en dus met instemming van de Verenigde Naties, worden geleid.

PVV:
De PVV ondersteunt militaire missies mits zij een onderdeel zijn van een NAVO-operatie.

SP:
SP is tegen uitzending van Nederlandse militairen naar de Afghaanse provincie Uruzgan. De SP bestrijdt dat dit een vredesoperatie kán zijn omdat deze ISAF-operaties niet te scheiden zijn van de tegelijkertijd ondernomen oorlogsacties in het kader van operatie Enduring Freedom.

VVD:
Geen specifiek standpunt over deze missie op de website. Wel sluit de VVD, in het algemeen, deelname aan militaire missies hoog in het geweldsspectrum niet uit.

Roland:
Het internationale solidariteits-statement van de PvdA spreekt me erg aan: "Ondersteuning aan missies die op internationaal-rechtelijke wijze geleid worden, dus met instemming van de VN."
Wel moet ik hierbij opmerken dat wanneer een NAVO-missie zou conflicteren met de besluitvorming van de VN, ik altijd voor de verplichting van het NAVO-bondgenootschap zou kiezen. Dat staat rotsvast.
Het standpunt van de PVV heeft hier dus een duidelijk raakvlak.
_____________________________________________

Rechts of links?
U mag het zeggen.


Omdat de politieke termen 'links' en 'rechts' inherent polariserend zijn en stammen uit de tijd dat Nederland nog gewoon gezellig was, zou ik graag nieuwe begrippen in mijn 'toolbox' willen hebben om de complexe lading beter te kunnen dekken. Helaas kan ik ze nergens vinden. 'Conservatief' en 'progressief' schieten eveneens flink tekort daar zij het politieke denkveld simpelweg verdelen in twee statische kampen. Onze wereld is (gelukkig) veel te ingewikkeld geworden om in kaart te kunnen worden gebracht door oermodellen uit de tijd van Bromsnor. Zoals ik al eerder schreef, eindigt men in een polariserend mijnenveld, bij een poging het politieke denkveld door een verouderde mal van verzuiling te drukken. Begrippen als 'links' en 'rechts' zijn hopeloos verouderd maar blijven natuurlijk wel nuttig bij het halen van het rijbewijs.

Om te illustreren hoe 'links', 'rechts', 'progressief', 'conservatief', 'socialistisch', en 'kapitalistisch' volledig door elkaar kunnen lopen, heb ik de standpunten van veel politieke partijen in kaart gebracht. De standpunten, (het politieke denkveld), van de politieke partijen zijn wanneer ze op het oude 3-eenheid spectrum gelegd worden, bijna nergens volledig consistent en compatibel. Als ik tevens mijn eigen opvattingen ernaast houd, wordt het helemaal een interessante mengeling van kleuren.

Moeten we nu concluderen dat er geen zuilende vakken meer zijn in de politieke speeltuin? Nee dat niet. De vakjes blijven, (bij gebrek aan beter), wellicht nog nuttig om een richting globaal aan te kunnen geven. Bij politieke partijen is dat uiteraard iets gemakkelijker dan bij individuen zoals u en ik.

Probeert u het zelf eens uit. Reflecteer en vergelijk uw denkveld aan het vastgelegde denkveld van de partijen. Bent u links of rechts? Bent u een socialist of juist niet? Zit u in het midden van het spectrum of hangt u over naar het liberalisme? Ik hou het voor mezelf bij: 'rechtser dan links'.



Volgende keer: de Doodstraf


Een bijdrage aan Erick's log door Roland.

Saturday, March 24, 2007

En hier slaan we rechts af.. (1)

Omdat de politieke termen 'links' en 'rechts' inherent polariserend zijn en stammen uit de tijd dat Nederland nog gewoon gezellig was, zou ik graag nieuwe begrippen in mijn 'toolbox' willen hebben om de complexe lading beter te kunnen dekken. Helaas kan ik ze nergens vinden. 'Conservatief' en 'progressief' schieten eveneens flink tekort daar zij het politieke denkveld simpelweg verdelen in twee statische kampen. Onze wereld is (gelukkig) veel te ingewikkeld geworden om in kaart te kunnen worden gebracht door oermodellen uit de tijd van Bromsnor. Zoals ik al eerder schreef, eindigt men in een polariserend mijnenveld, bij een poging het politieke denkveld door een verouderde mal van verzuiling te drukken. Begrippen als 'links' en 'rechts' zijn hopeloos verouderd maar blijven natuurlijk wel nuttig bij het halen van het rijbewijs.
Om te illustreren hoe 'links', 'rechts', 'progressief', 'conservatief', 'socialistisch', en 'kapitalistisch' volledig door elkaar kunnen lopen, heb ik de standpunten van veel politieke partijen in kaart gebracht. De standpunten, (het politieke denkveld), van de politieke partijen zijn wanneer ze op het oude 3-eenheid spectrum gelegd worden, bijna nergens volledig consistent en compatibel. Als ik tevens mijn eigen opvattingen ernaast houd, wordt het helemaal een interessante mengeling van kleuren.

Moeten we nu concluderen dat er geen zuilende vakken meer zijn in de politieke speeltuin? Nee dat niet. De vakjes blijven, (bij gebrek aan beter), wellicht nog nuttig om een richting globaal aan te kunnen geven. Bij politieke partijen is dat uiteraard iets gemakkelijker dan bij individuen zoals u en ik.

Probeert u het zelf eens uit.
Reflecteer en vergelijk uw denkveld aan het vastgelegde denkveld van de partijen. Bent u links of rechts? Bent u een socialist of juist niet? Zit u in het midden van het spectrum of hangt u over naar het liberalisme?
Ik hou het voor mezelf bij: 'rechtser dan links'.


(Probeer dat maar niet uit in ons drukke verkeer... )


De standpunten deel 1.

_____________________________________________
ABORTUS

CDA:
Als er sprake is van een noodsituatie bij de vrouw en als de wens van de vrouw weloverwogen en vrijwillig is. Abortus mag niet als een alternatief voor anticonceptie beschouwd worden.

ChristenUnie:
Abortus kan slechts gerechtvaardigd zijn als het leven van de moeder wordt bedreigd.

D66
Zo hoog mogelijk zelfbeschikkingsrecht van de vrouw.

GroenLinks:
Zo hoog mogelijk zelfbeschikkingsrecht van de vrouw.

PvdA:
Geen standpunt op website. (?)

PVV:
Geen standpunt op website. (?)


SP:
Als er sprake is van een noodsituatie bij de vrouw en als de wens van de vrouw weloverwogen en vrijwillig is.

VVD:
Als er sprake is van een noodsituatie bij de vrouw en als de wens van de vrouw weloverwogen en vrijwillig is. Abortus mag niet als een alternatief voor anticonceptie beschouwd worden.

Roland:
Idem als VVD en CDA (huidige wetgeving), maar met strengere beperking op maximale leeftijd foetus.

(Nu 5,5 maanden - terug naar 4 maanden)
'MorningAfter'-pil ook onder de 5 dagen bedenktijd plaatsen, vind ik net als GroenLinks en D66 overbodig.

Dit hoort thuis onder het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw.
_____________________________________________


Ben ik nu rechts of links?
U mag het zeggen.


Volgende keer: Afghanistan









Door Roland
-----------------------
rechtser dan links...



Tuesday, March 20, 2007

Het demografische Pandora

Wij Nederlanders hebben de wedergeboorte van de vrije welvaartsstaat cadeau gekregen van de Amerikanen. Op eigen kracht waren we in Europa niet in staat om onze democratieën te beschermen en te handhaven. De dictatuur van Hitler was het natuurlijke en logische gevolg van de slappe en apathische politiek der Europese salonleiders. Pappen en nat houden was toen al het favoriete bestuurlijke gereedschap. Het weerzinwekkende gevolg van deze politieke wandaad hoef ik hier niet uit te leggen.

Als ik nu een lijn doortrek naar deze tijd dan lijkt het wel of een democratie enkel levensvatbaar is als het volk er zelf voor gestreden heeft. Als de ultieme vorm van beschaving in de schoot geworpen wordt zal dat vroeg of laat tot verval leiden. Wij Nederlanders hebben onze wereld als te vanzelfsprekend gezien. Een natuurelement waar je vanaf de geboorte tot het graf op een magische wijze recht op hebt. Het met man en macht beschermen van deze kostbare, maar o zo kwetsbare parel, is niet iets wat zich in onze botte polderkop door overerving heeft kunnen nestelen. De verwende Nederlander houdt zich veel liever bezig met ego strelende activiteiten als de cultivering van geperverteerde tolerantie. Het onderhoud aan het moedersysteem, dat als solide basis deze experimenten überhaupt mogelijk maakt, wordt collectief genegeerd. De schaarse dappere bewakers van ons erfgoed worden verketterd, verbannen, zelfs vermoord. De Nederlandse tolerantie blijkt slechts een exportproduct.

Onze beschaving zal onvermijdelijk overgenomen worden door andere beschavingen wanneer we te druk bezig blijven met deze narcistische verheerlijking van het 'niks zijn'. We plegen collectief zelfmoord wanneer we het demografische deksel van de doos van Pandora achteloos wegwerpen. Door in vrijheid te spelen met vrijheid, verliest men vrijheid. De kwetsbare waarde van de democratie wordt door ons niet aangevoeld. De tachtigjarige oorlog is te ver weg voor een overgeërfd 'Jungeaans' bewustzijn van zelfbescherming. Ons historisch geluk keert zich nu uiteindelijk tegen ons.

De bevrijding door de Amerikanen heeft een onafwendbaar noodlot slechts uitgesteld met een kleine eeuw. Had de vreselijke bezetting door de Duitsers dan toch iets langer moeten duren?









Door Roland
----------------------
rechtser dan links...



Monday, March 19, 2007

Not amused

De economie van het verdriet werd de afgelopen week geforceerd tot lachen gedwongen. Op gratie van o.a. Geert Mak baadde die dit jaar in het licht van Erasmus' Moriae encomium, sive Stultitiae laus. Wat viel het tegen! Nergens een charmante grap richting het militante moslimgespuis. Nee, hooguit wat geciviliseerd geneuzel dat herinnerde aan de zwakste ogenblikken van Andre van Duin. So what's the use?

In een poging om toch nog wat lachspieren in beweging te krijgen, belde ik op de radio stichting El Tawheed. De kranten, toch al niet vies van een beetje links censuur, meldden dat "een Amsterdamse" de plaatsing van het beeld ter nagedachtenis aan van Gogh trachtte te voorkomen. Reden genoeg dus. Uit de mond van uw deejay du jour kreeg de dienstdoende imam de vraag voor de kiezen of het kunstwerk eventueel bij hem voor de deur geplaatst kon worden. Hij was not amused. Gelukkig voor hem stond hij niet alleen. Enige ogenblikken later werd dit enfant terrible op de vingers getikt door een ziedende politicus.

Ik begrijp het wel, voor je het weet zouden onze anti discriminatie comite’s, of een stel PVDA'ers geschokt kunnen reageren op deze respectloze manier van omgang met de moslim-minderheden in Nederland. In mijn geestesoog zie ik ze reeds zinspelen op actievere toepassing van het Wetboek van Strafrecht op dit soort haatzaaiende literatoren als dat opgeschoten rotjoch van een Overveen, het treurigste wat er de afgelopen jaren uit de riolen van de Nederliteratuur is boven komen drijven.

Even later beslite de rechter in het licht van de vrijheid.

Zo kon iedereen alsnog opgelucht ademhalen. De "lof der zotheid"? was toch al met listige, laffe pijlen doorboord en afgevoerd.

Sunday, March 11, 2007

The bold and...


Voor mij belichaamt ze het symbool van deze tijd; tragisch, inhoudsloos, nymfomanisch, masochistisch en verdoofd door dope en lust. Haar 'zogenaamde' normen en waarden zijn verwerpelijk als die van een soldaat in een oorlog. Britney Spears: speelbal van een fascistische mediamachine. Sinead O'Conner had tenminste nog stijl. Toch voel je medelijden.

Het oergevoel van Henk Hofstede (Nits)


Nits zijn terug van weggeweest. Ze vierden hun 30-jarig jubileum, keerden terug bij hun vertrouwde platenmaatschappij Sony Records, namen twee nieuwe cd’s op, en beëindigden onlangs hun prachtige “Les Nuits” - tournee in het Amsterdamse Paradiso. Een gesprek met de inmiddels 55 - jarige zanger van de band; Henk Hofstede. Over de moord op Theo van Gogh, reizen, Nescio, en vervulde verlangens.

door Erick Overveen

De Nits bestaan inmiddels meer dan dertig jaar. Jouw leven moet een jongensboek zijn.

Als ik met andere mensen over praat, kom ik er achter dat ze een romantischer beeld van mijn leven hebben dan ik. Het reizen, onderweg zijn, het verblijven in hotels, taxi’s, het toeren kortom, oefent blijkbaar een magische aantrekkingskracht op hen uit. Maar voor mij is het doodgewoon. Zo gauw je ergens middenin zit is het lastig om dat in het juiste perspectief te zien. Maar ik vind bovenal dat wij, de mensen die in Nits gezeten hebben, een redelijk normaal leven hebben geleid. We belichamen helemaal niet het cliché van de bohémien, van de zanger die aan de rand van de samenleving geraakt is, zo iemand als Herman Brood, die pas echt een heftig leven heeft geleid.

De samenstelling van de Nits heeft in de loop der tijd nogal wat bezettingswijzigingen doorgemaakt. Hoe moeilijk is het om een band meer dan drie decennia bij elkaar te houden?

Ik denk dat het altijd erg moeilijk is. Je hebt nou eenmaal met verschillende karakters te maken, om nog maar te zwijgen over de invloeden van buitenaf; de frustraties, de onverwachte ontwikkelingen. Ik weet nu ook dat het er niet makkelijker op wordt als een band succes heeft. Succes vergt het uiterste van je; het reizen, de interviews, de signeersessies zijn niet bepaald efficiënt. Er zijn heel veel verloren uren. Hoe intensiever het succes des te lastiger het wordt om in balans te blijven. Tegelijkertijd was het voor mij ook een soort verslaving. Soms reek die erg ver. Tijdens de Urk - tour ben ik mezelf volledig kwijtgeraakt omdat ik geen dag vrij heb gehad.

Jullie laatste hitfeit is het nummer “Soap Bubble Box” uit de herfst van 1992. Sindsdien is het commerciële succes – wat Nederland betreft - afgenomen. Heb je het gevoel dat jullie piek inmiddels achter jullie ligt ?

Commercieel gezien wel. Artistiek gezien zijn we juist op een hoger niveau terecht gekomen. Niet in de laatste plaats vanwege de inbreng van de vele jonge, Nederlandse jazz muzikanten waarmee we graag werken. Die nemen je mee naar plaatsen waar je nog nooit geweest bent. Daardoor is “Les Nuits” zo experimenteel geworden. Maar vanuit een commercieel oogpunt gezien ben ik genoodzaakt je vraag met ‘ja’ te beantwoorden. En da’s begrijpelijk. De muziekindustrie is in de afgelopen 15 jaar dramatisch verhardt, en vergroot. Het persoonlijke element is eruit gedreven. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de radio.

Je doelt op de formats?

Precies. Vroeger werd de muziek bepaald door degene die het programma presenteerde. Nu hebben de marketingstrategen die rol overgenomen. Dat heeft niks meer met liefde voor muziek te maken. Het oergevoel van de popmuziek zoals dat in de jaren 50 ontstond vind je tegenwoordig alleen nog terug in de alternatieve scène. Bij mensen voor wie muziek een primaire levensbehoefte is, die laten zich niet zomaar afdanken met een marketing formule.

Veel muzikanten lijken de handdoek in de ring te hebben gegooid.

Volgens mij is dat niet zo. In de underground scène van Amsterdam zie ik bandjes steeds interessanter worden. Daar tref je een compleet andere sfeer aan dan bij de het vreselijke Idols – sterrendom. Daar spat het plezier nog vanaf. En de nieuwsgierigheid, en de ondernemingslust, de fantasie. Da’s pure romantiek.

Zoals jullie zelf ook begonnen zijn?

Zoals het zou moeten zijn. Of je nou de dirigent van het Boston Symphony Orchestra bent, radiodeejay of muzikant; je moet je altijd laten drijven door passie. Anders betekent het niks.
Volgens mij leent deze tijd zich bij uitstek voor nieuwe impulsen. Juist als er veel onvrede heerst, kunnen daar mooie dingen uit ontstaan. Daarom geloof ik dat er vooral spannende, controversiële omwentelingen plaatsvinden binnen de experimentele muziekscène. Een muziekmagiër als Björk heeft meer met rebellie te maken dan iemand als Eminem, die zich binnen de pop en rapkringen een geaccepteerde politieke uitspraak laat ontvallen. Dan lijkt het geëngageerd terwijl het in feite slechts een marketing - strategie is.

Over engagement gesproken. Op jullie nieuwste cd ‘Les Nuits’ heb je de moord op filmmaker, interviewer Theo van Gogh trachten te duiden.

De moord op van Gogh heeft me persoonlijk enorm aangegrepen. Niet in de laatste plaats omdat het in alle opzichten dichtbij kwam. Ik bedoel, ik loop daar nota bene elke dag boodschappen te doen. Bovendien was het in mijn optiek een regelrechte aanslag op de kunst, op de basisfundamenten van onze samenleving. Dat iemand vermoord wordt om zijn opvattingen, zijn ideeën. Dat was in Nederland, mits we Fortuyn niet meerekenen, al heel lang niet meer gebeurd. Daar wilde ik over schrijven en dat is uiteindelijk een drieluik geworden. Het ene is profetisch. Een visioen. Het andere is geschreven vanuit het oogpunt van het slachtoffer, terwijl het derde soort Amsterdams “Penny Lane” is geworden. Het kijken naar de straat zoals Mc.Cartney dat met the Barbershop gedaan heeft. De wasserette, de pizzeria, die sleutelmaker in de Linneusstraat, hebben een belangrijke rol gespeeld in de verslaggeving van die dag. Veel mensen hebben het gezien. De moord op van Gogh markeert ook een ommekeer op het album dat naar het einde toe donkerder wordt terwijl het in het begin is nog vergeven is van optimisme en hoop.

Is dat waar het nummer “The Eiffel Tower” aan refereert?

Ja. Maar de achterliggende gedachte reikt verder. Mijn jongste dochter koesterde de wens om een keer naar de top van de Eiffeltoren te gaan, en tijdens haar krokusvakantie hebben we haar wens in vervulling laten gaan. Dat zijn van die momenten die je moet ondernemen in je leven. Zo hebben we bijvoorbeeld ook al eens de Abbey Road Studio’s van The Beatles bezocht. Vlak ervoor was er iemand van de Eiffel toren gesprongen met een parachute. Maar zijn poging was mislukt. Daar hebben we bovenop ook over gesproken; hoe je zoiets in Godsnaam kan doen. En toen dacht ik eraan hoe je je zou voelen als dat wel zou lukken. Waar je dan terecht zou komen. Op dat moment viel de avond over Parijs en was het alsof het licht de stad bevroor. Alsof alles stilstond. Als je daar bovenop staat, is de snelheid van de stad verdwenen. Dat is de stemming die ik in dat nummer probeerde vast te leggen.

Kun je uitleggen hoe zo’n nummer muzikaal gezien tot stand komt ?

Muzikaal gezien is het een vreemd proces. Heel intuïtief, Meestal is er een idee, zoals in het geval van “The Eiffel Tower”, flarden tekst. Vervolgens nemen we alles op op twee sporen, en spelen we soms sessies van halve dagen. Daar gaan we dan naar luisteren. Meestal gooien we een hoop eruit, zo’n tachtig procent, en tot slot werken we de rest helemaal uit. Wat betreft ‘Les Nuits’ hadden we vrij snel consensus bereikt. De spanning van de experimentele outtakes wilden we per se bewaren. Alleen de strijkers hebben we er later aan toegevoegd.

Je hebt het over strijkers, maar ook jullie vroegere repertoire kende een mengeling van pop en licht klassiek. Waar komt die liefde voor klassieke muziek bij jou vandaan?

Als je zo intensief naar popmuziek luistert zoals wij, denk ik dat je binnen een jaar of tien uitgeluisterd bent. Als je dat heel intens doet, slijt het. Op een gegeven moment raakt het je niet meer. Of in het beste geval minder. Het enige wat er nog in zit, is het vleugje nostalgie. Er gebeuren zoveel dingen in je leven, je krijgt relaties, misschien kinderen. Dat zijn allemaal nieuwe ontwikkelingen. Die hebben een nieuwe soundtrack nodig. Tegenwoordig zoek ik voornamelijk binnen film- en klassieke muziek een manier om die emotie te vertalen. Daar vind ik mezelf in terug.

Filmmuziek?

Ik kan nogal warm lopen voor een componist als Nina Rota. Zijn muziek bij de film Cassanova vind ik een van de mooiste soundtracks aller tijden. Ook hou ik erg van Bernard Hermann, die prachtige dingen heeft gemaakt voor Hitchcock en Scorsese. Maar wat de klassieke muziek betreft, ben ik aan het eind van de jaren 60 vooral onder de indruk geraakt van Bach. 'Erkenne mich, mein Hüter' : dat koraal uit de Mattheüspassie van hem ken ik nog altijd tot in de details. Dat was een openbaring voor me. Via Bach ben ik bij de strijkkwartetten van Schubert geraakt. Niet voor niets hebben we op het album “A Normal Sunday” onder de naam “Ho Orchestra” met de Zwitserse componist Simon Ho, en de Finse folkgroep Värttinä samengewerkt.

Värttinä is met name in hun thuisland erg populair. Hoe ben je eigenlijk met hen in contact gekomen?

Värttinä is op ons pad gekomen tijdens de vele tournee’s door Finland. Hun inbreng heeft onze muziek een bijna exotische dimensie bezorgd. Voor buitenstaanders lijkt Finland een raar land. Maar voor ons is het een bron van inspiratie – altijd al geweest. Die donkere, melancholieke sfeer van dat land heeft me altijd bezield. Helsinki is een bijna Russische stad. Op een peperdure nachtclub na valt daar niks te beleven. Daar is het nummer Soulman op gebaseerd. Dat verhaalt over mijn ontmoeting met een radiodeejay van een station in Helsinki. Zeppo genaamd. Hij was de eerste die mij in Finland interviewde, en foto’s van ons maakte. Voor de Finse TV heeft hij een prachtige film over Leonard Cohen gemaakt. We doen nog steeds projecten samen. Dat helpt ook wel hoe je relatie met zo’n land zich ontwikkelt.

Finland, Duitsland. Jullie zijn zo’n beetje de hele wereld rondgereisd. Net als in jouw ‘echte’ leven lijkt de thematiek van het ‘reizen’ als een rode draad door jullie reportoire te zijn verweven. “Nescio”, “Cars en Cars”, “Adieu Sweet Bahnhof” – Zie ik dat goed?

Ja. Daar is tevens de meeste tijd in gaan zitten. In dat opzicht hebben vooral treinen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uitgeoefend. Ik zal je een voorbeeld geven: als we aanstaande woensdag naar Parijs vertrekken voor een concert nemen we de trein in plaats van het vliegtuig. Het tijdsverlies ten spijt. Dat hoort gewoon bij ons. Voordat ik The Nits oprichtte, reisde ik zelf ook altijd per trein naar die kunststad bij uitstek.

“Adieu Sweet Bahnhof” ?

Inderdaad. Maar “Adieu Sweet Bahnhof” is ook de liefde voor een prachtig, karakteristiek, Frans hotel waar ik altijd logeerde. Hotel d’Angleterre; vervallen maar ontzettend mooi, ontzettend levendig. Tot afgrijnzen van onze Franse platenmaatschappij is het later ook de vaste plek van de band geworden. Die vonden het verschrikkelijk dat 1 van hun bands hun intrek in zo’n armoedig optrekje vond. Maar wij hielden vast aan hotel d’Angleterre. Dat doen we trouwens nog steeds.

Als je jullie nummers beluistert is het net alsof je een roman openslaat. De teksten zijn enorm poëtisch, de sfeer is naargeestig, spooky, en bezwangerd van melancholie. Bovenal is het erg beschouwend.

Goede nummers zijn wat mij betreft altijd korte verhalen waar alle disciplines doorheen sluipen; essays, documentaire, literatuur, film. Wat dat betreft is “Nescio” de ultieme song. De inspiratie komt van dichtbij. Ik bedoel, je hoeft hier maar uit het raam te kijken. Aan de overkant staat een beeld van de Titaantjes uit zijn roman de Uitvreter (?). Eerst stonden ze aan de andere kant van het Oosterpark. Maar daar werden ze gestolen. Op de een of andere manier worden beroemde beelden altijd gestolen. Toen ik twee jaar geleden hierheen verhuisde, stonden ze opeens voor mijn neus. Wonderbaarlijk was dat. De verhalen van Nescio horen bij deze buurt, bij dit park. “Nescio” is ontstaan vanuit het verlangen om het slot van het boek, “de Uitvreter”, te veranderen. Die zelfmoord! Afschuwelijk vond ik dat. In ons nummer laat ik de protagonist dan ook in leven blijven. Nadat hij van de brug is gesprongen, zwemt hij door naar Italie. Daar belt hij Nescio om te zeggen dat hij in het Paradijs is aangekomen. Zijn “Questo Paradiso”, en vertelt hem dat hij daar woont met een mooie gravin en er een prachtig leven heeft. Het is een fantasie.

Beschouw je "Nescio" ook als een hoogtepunt binnen jullie oeuvre?

Het album “Kilo” vormde destijds een tussentijdse piek. Niet in de laatste plaats omdat Nescio voor de doorbraak naar het Nederlandse en Belgische publiek zorgde en ons een Edison opleverde. Maar internationaal gezien had het “Adieu Sweet Bahnhoff” moeten worden. Ondanks de inbreng van Jaap Eggermont gebeurde dat echter niet. Het grote succes kwam pas een poos later dankzij “In the dutch mountains”. Toen we de plaat opnamen zag niemand er wat in. Maar vanaf het moment dat hij af was, wist ik dat het een heel belangrijk nummer in onze carriere zou worden. In die zin vormt “Urk” (liveplaat 1989 E.O.) het absolute hoogtepunt. Dat is een soort statement geworden waarin alles samenkomt. Maar zoals ik reeds aangaf zou ik nooit meer een hit als “In the duch mountains” willen hebben, omdat ik weet wat de vergaande gevolgen ervan zijn. Succes is een uitputtingsslag. Tegenwoordig gaat mijn voorkeur uit naar anonimiteit en artistieke verdieping. Dat is wat onze aanhangers van ons kunnen verwachten.

Dit interview werd opgenomen in de woning van Henk Hofstede, op maandag 20 januari 2006