Not amused

De economie van het verdriet werd de afgelopen week geforceerd tot lachen gedwongen. Op gratie van o.a. Geert Mak baadde die dit jaar in het licht van Erasmus' Moriae encomium, sive Stultitiae laus. Wat viel het tegen! Nergens een charmante grap richting het militante moslimgespuis. Nee, hooguit wat geciviliseerd geneuzel dat herinnerde aan de zwakste ogenblikken van Andre van Duin. So what's the use?

In een poging om toch nog wat lachspieren in beweging te krijgen, belde ik op de radio stichting El Tawheed. De kranten, toch al niet vies van een beetje links censuur, meldden dat "een Amsterdamse" de plaatsing van het beeld ter nagedachtenis aan van Gogh trachtte te voorkomen. Reden genoeg dus. Uit de mond van uw deejay du jour kreeg de dienstdoende imam de vraag voor de kiezen of het kunstwerk eventueel bij hem voor de deur geplaatst kon worden. Hij was not amused. Gelukkig voor hem stond hij niet alleen. Enige ogenblikken later werd dit enfant terrible op de vingers getikt door een ziedende politicus.

Ik begrijp het wel, voor je het weet zouden onze anti discriminatie comite’s, of een stel PVDA'ers geschokt kunnen reageren op deze respectloze manier van omgang met de moslim-minderheden in Nederland. In mijn geestesoog zie ik ze reeds zinspelen op actievere toepassing van het Wetboek van Strafrecht op dit soort haatzaaiende literatoren als dat opgeschoten rotjoch van een Overveen, het treurigste wat er de afgelopen jaren uit de riolen van de Nederliteratuur is boven komen drijven.

Even later beslite de rechter in het licht van de vrijheid.

Zo kon iedereen alsnog opgelucht ademhalen. De "lof der zotheid"? was toch al met listige, laffe pijlen doorboord en afgevoerd.